"Życie po prostu jest. Trzeba płynąć wraz z nim."

Marzec, kwiecień, maj... Czas ucieka "między palcami". Brakuje chwili oddechu, zatrzymania się i zastanowienia nad tym, co robimy. Takie uczucie towarzyszy mi od dłuższego czasu. Ciągle za czymś "gonię", ograniczając czas dla siebie do minimum. Ciężko jest mi się zorganizować, a co za tym idzie - być systematyczną. Poza tym, aktualny okres w szkole ponadgimnazjalnej jest najgorszy. Każdy nauczyciel pragnie przed rozpoczęciem matur mieć zestaw ocen, aby uniknąć w późniejszym czasie niedomówień. A za rok matura... Aż wstyd przyznać, że jeszcze nie zdecydowałam, co konkretnie chciałabym robić w życiu. Mam kilka wstępnych planów, lecz czy warto się nad nimi zastanawiać, skoro realizacja jest nieco sprzeczna z moimi predyspozycjami, ale zgodna z zainteresowaniami? Co o tym sądzicie? Jak to wygląda u was? Planujecie przyszłość, czy żyjecie teraźniejszością?